

آرتریت روماتوئید که با نام روماتیسم مفاصل نیز شناخته می شود یک بیماری خودایمنی و مزمن است که با درد و التهاب مفاصل مشخص می شود.
شیوع این بیماری در بین خانم ها جوان ۲۵ تا ۴۵ سال بیش از سایر افراد است اگرچه احتمال بروز آن در هر فرد و سن و جنسی وجود دارد.
حمله سیستم ایمنی به سلول های بدن بخصوص سلول های سینوویوم مفاصل بدن علت اصلی این بیماری روماتیسمی است.
سینوویوم لایه ای از جنس سلول است که سطح درونی کپسول مفصلی را پوشانده و به ترشح مایع مفصلی کمک می کند.
این بیماری سبب ایجاد التهاب و تورم در سینوویوم (پوشش مفصل که مقدار کمی مایع سینوویال که برای تسهیل حرکت مفاصل نیاز است تولید میکند ) می شود ، تجمع مایع در سینوویومموجب بروز تورم مفصل و اختلال در عملکرد آن می شود.
درگیری مفاصل و درد و التهاب آن ها مهم ترین عارضه ای است که این بیماری در پی دارد.
آرتریت روماتوئید معمولا مفاصل کوچک بدن را درگیر کرده و با درد ، التهاب و تورم آن ها همراه است که بتدریج و در طولانی مدت می تواند حتی منجر به تخریب مفاصل بدن نیز شود.
پوکی استخوان، بیماری های گوارشی و بیماریهای قلبی–عروقی نیز از عوارضی هستند که میزان شیوع آن ها در مبتلایان به این بیماری روماتیسمی بیش از سایر افراد است.
علائم آرتریت روماتوئید
- درد مفاصل درگیر ( درگیری مفاصل اغلب بصورت دوطرفه است )
- تورم و التهاب مفاصل درگیر
- حساسیت مفاصل درگیر به لمس و فشار
- خشکی مفاصل که سبب کاهش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی آن ها می شود.
- ضعف و خستگی مزمن عضلات
- تحلیل رفتن بافت های اطراف مفصل درگیر
- ضعف رباط ها و تاندون ها در مفصل درگیر
- ندول های روماتیسمی
- بی اشتهایی
- درد های عضلانی مزمن
- لنگیدن حین راه رفتن در اثر درگیری مفاصل در اندام های تحتانی
- تغییر شکل مفاصل درگیر
- تب ، درگیری عروق خونی و عصبی ، مشکلات چشمی و تنفسی نیز از عوارض این بیماری در مراحل پیشرفته هستند که بندرت رخ می دهند.
روش های درمان
اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما برخی راهکارها با کمک به تخفیف علائم می توانند شرایط بیمار را بهبود بخشند.
راهکارهای درمانی که امروزه برای آرتریت روماتوئید تجویز می شوند نقش موثری در جلوگیری از تشدید تخریب مفاصل و همچنین پیشرفت بیماری دارند.
کاهش سطح فعالیت برای کاهش میزان فشاری که مفاصل ضعیف شده وارد می شود برای جلوگیری از تشدید درد و التهاب توصیه می شود.
در مواردی که بیماری سبب تغییر شکل مفصل شده پزشک با تجوی بریس های مخصوصی سعی در اصلاح ناهنجاری ایجاد شده خواهد کرد.
برای تسکین درد و التهاب مفاصل استفاده از داروهای مسکن و ضدالتهاب همچون ناپروکسن و ایبوپروفن و در موارد شدیدتر بیماری داروهای استروئیدی مانند پردنیزولون توسط پزشک تجویز می شوند.
فیزیوتراپی یکی از راهکارهای موثر در بهبود شرایط مبتلایان به آرتریت روماتوئید است ، تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست برای بیماران در نظر می گیرد دامنه حرکتی مفاصل را افزایش داده و به کاهش مشکلات حرکتی ایجاد شده برای بیمار کمک زیادی می کند.
تکنیک های منوال تراپی ، ماساژ مفاصل ، گرمادرمانی ، سرمادرمانی ، الکتروتراپی و درای نیدلینگ از دیگر راهکارهای فیزیوتراپی در درمان علائم آرتریت روماتوئید هستند.
تمرینات ورزشی شامل تمرینات کششی و تقویتی می شود ، تمرینات تقویت به تقویت مفاصل ضعیف شده کمک می کند و تمرینات کششی به بهبود دامنه حرکتی مفاصلی که دچار خشکی و سفتی شده اند کمک می کند.
تکنیک های درمان دستی نیز که توسط دستان فیزیوتراپیست بر روی مفاصل بیمار اعمال می شود نیز علاوه بر بهبود دامنه حرکتی مفاصل درگیر می تواند دردهای مزمن مفصلی که برای بیمار ایجاد شده را تخفیف دهد.
کلمات مرتبط :